วัดไดโกะจิ (daigoji temple) ตั้งอยู่ทางตะวันออกเฉียงใต้ของใจกลางโตเกียว เป็นวัดสำคัญของพุทธศาสนานิกายชินกอนของญี่ปุ่น วัดไดโกะจิมีอาณาเขตอันกว้างใหญ่กินเนื้อที่ภูเขาไดโกะทั้งลูก วัดแบ่งออกเป็นสามส่วนคือ ซานโบะอิน (Sanbo-in) พื้นที่สวนส่วนหน้า ชิโมะ-ไดโกะ (Shimo-Daigo) เขตวัดส่วนล่าง และคะมิ-ไดโกะ (Kami-Daigo) เขตวัดบนภูเขา ในภาพเล่าเรื่องชุดนี้นำเสนอเขตวัดส่วนแรกคือ 'ซานโบะอิน'
'ซานโบะอิน' ประกอบไปด้วยอาคารที่มีสถาปัตยกรรมญี่ปุ่นที่งดงามหลายอาคาร อาทิเช่น โรงน้ำชาเก่าแก่ซึ่งในปัจจุปันได้กลายมาเป็นพิพิธภัณฑ์เรโฮะกัน (Reihokan) ที่จุเต็มไปด้วยงานศิลปะต่างๆ นอกจากอาคารต่างๆ แล้ว เขตซานโบะอินยังมีสวนญี่ปุ่นที่สวยงามมาก ประกอบไปด้วยสวนน้ำที่มีสระน้ำ เกาะแก่งต่างๆ และต้นสนเก่าแก่อายุ 600 ปี สวนหินที่มีก้อนหินรูปร่างแปลกๆ และน่าสนใจ และสวนมอส
'ซานโบะอิน' จะสวยงามในทุกฤดู แต่ที่โดดเด่นก็ต้องยกให้ฤดูใบไม้ผลิ ดอกซากุระของที่นี่งามเลิศจนได้ชื่อว่า 'ไดโกะ โนะ ฮะนะ' หรือไดะโกะแห่งดอกไม้ (Daigo of the Flowers) ซึ่งแม้แต่เจ้าเมืองหรือไดเมียวชื่อดังในสมัยโบราณยังจัดปาร์ตี้ชมดอกไม้ ขึ้นที่นี่ ภายในวัดเป็นแหล่งรวมต้นซากุระประมาณ 800 สายพันธ์ ซึ่งจะพลัดกันบานตั้งแต่ปลายเดือนมีนาคมไปจนถึงกลางเดือนเมษายน
ฉันแวะไปที่วัดไดโกะจิในช่วงฤดูใบไม้ร่วง ซึ่งก็เป็นอีกสิ่งหนึ่งที่สร้างชื่อเสียงให้แก่วัด แม้ว่าต้นไม้ส่วนใหญ่ในบริเวณ 'ซานโบะอิน' จะเป็นต้นซากุระ แต่ในสวนญี่ปุ่นจะมีต้นเมเปิ้ลแซมอยู่เล็กน้อย ซึ่งก็ทำให้สวนดูงดงาม นอกจากนี้ต้นซากุระหลายร้อยต้นของวัด ก็งดงามแบบไร้ใบ เป็นความงามอีกแบบที่ฉันชื่นชอบ แต่ฉันยังตั้งความหวังเอาไว้ว่า..สักวันคงจะมีโอกาสกลับมาที่นี่อีกครั้ง ในวันที่สีชมพูแต่งแต้มสีสันให้แก่ต้นซากุไรที่ไร้ใบเหล่านี้
