วัดโฮะโกะกุ-จิ ในฤดูใบไม้ผลิ

วัดโฮะโกะกุ-จิ (Hokoku-ji) มีชื่อเสียงในสวนไผ่ที่งดงาม แต่นั่นก็ไม่ใช่เสน่ห์เพียงอย่างเดียวของวัดนี้ เมื่อคุณเข้าไปภายในวัด สวนที่มีมอสปกคลุม พุ่มไม้ที่ได้รับการตัดแต่งเป็นอย่างดี และสวนทรายแบบเซน ที่จะดึงดูดสายตาคุณ ในสวน คุณจะพบหินที่น่ารักผูกเชือกสีดำ ตั้งอยู่ตรงกลางของขั้นบันไดหิน ที่มีตะไคร่น้ำเกาะอยู่ คุณรู้หรือไม่ว่ามันคืออะไร? ในตอนปลายของบทความนี้ ฉันจะบอกคุณ และจะแนะนำเครื่องหมายที่น่าสนใจ โดยจะเปรียบเทียบเครื่องหมายหินของวัดนี้ กับเครื่องหมายอื่น ๆ ที่ใช้กันทั่วไปในวัฒนธรรมญี่ปุ่น

ประวัติของวัดโฮะโกะกุ-จิ

วัดโฮะโกะกุ-จิ ก่อตั้งขึ้นในปี 1334 หลังจากที่โชกุนในคามาคุระล่มสลายลง ผู้นำพระคนแรกของวัดนี้คือ เท็นกัง อิโกะ (Tengan Eko) (1273-1335) เป็นพระหัวกะทิที่ได้ศึกษาภายใต้พระจีนที่สูงสุดในคามาคุระในเวลานั้น พระมุกะโกะ โซะเก็น (Mugaku Sogen) และต่อมาท่านยังได้ไปศึกษาในประเทศจีนในปี 1320 มีโรงน้ำชาที่เรียกว่าคูโกะ-เอ็น (Kyuko-an) อยู่ในสวนไผ่ ที่น่าสนใจคือโรงน้ำชานี้สร้างขึ้นบนหลุมฝังศพของพระผู้ช่วยวัดของท่านเท็นกัง อิโกะ

หินอยู่บนขั้นบันได

หินที่ฉันกล่าวในตอนต้นของบทความนี้ ไม่ได้เป็นเพียงการตกแต่ง มันยังมีหน้าที่อีกด้วย ในในสมัยที่พุทธศาสนานิกายเซนเริ่มต้นในญี่ปุ่น ในตอนกลางของศตวรรษที่ 13 พระสงฆ์ได้รับการปลูกฝังและขัดเกลาศิลปะต่างๆ ที่เกี่ยวข้องกับหลักคำสอน เช่นศิลปในการคัดลายมือ แกะสลักตราประทับ ภาพวาดด้วยน้ำหมึก การจัดสวน พิธีชงชาและอื่น ๆ โดยผ่านทางงานศิลปะเหล่านี้พวกเขาพยายามที่จะสร้างจักรวาลที่เงียบสงบ ที่แยกจากกัน ในความหมายนี้ หินที่อยู่บนขั้นบันได ถูกนำมาวางอย่างมีสติ เป็นเครื่องหมายทางศาสนาสื่อความหมายว่า เป็นที่ที่ไม่อนุญาตให้ผ่านเข้าไป

หากคุณเคยเข้าเยี่ยมชมวัดและศาลเจ้าอื่น ๆในญี่ปุ่น คุณอาจจะเห็นเครื่องหมายห้ามเข้าชนิดอื่น ๆ ที่ประตู ในสวน หรือภายในอาคาร เครื่องหมายบางอันทำด้วยไม้ไผ่ ไม้สีขาวหรือสีน้ำตาล เชือกและกระดาษ กองหินหรือเกลือกองเล็ก ๆ พวกมันเป็นเครื่องหมายและ ครื่องกีดขวางไม่ให้เข้าไปในสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ ถึงแม้ว่าคุณไม่พบเครื่องหมายที่เป็นลายลักษณ์อักษรอยู่ใกล้ๆ โปรดงดเว้นที่จะเดินเข้าไปในพื้นที่เหล่านี้ และถ้าคุณได้รับอนุญาตให้เข้าไปโปรดรักษาความเงียบสงบ เพื่อจะเป็นการเคารพในสถานที่ เคร่งขรึมและศรัทธา

ประเภทต่างๆของเครื่องหมายห้ามเข้า

เครื่องหมายห้ามเข้าชนิดที่พบมากที่สุดคือ ประตูรั้วต่ำๆ มักจะทำจากไม้ไผ่หรือไม้ ส่วนใหญ่จะเห็นตรงทางเข้าสะพานศักดิ์สิทธิ์ ที่อยู่ใกล้กับประตูของวัดและศาลเจ้า ภูเขาศักดิ์สิทธิ์ และด้านหน้าของแท่นบูชา แท่นหินที่มีคำจารึกมักจะตั้งอยู่ข้างประตูวัด ในศาลเจ้า เชือกฟางและกระดาษพิเศษ มักจะใช้เป็นเครื่องหมายห้ามเข้า โดะเฮียว (dohyo) (สนามซูโม่) และนอเรน (ผ้าม่านปิดหน้าร้านค้า) เป็นเครื่องหมายห้ามเข้า ในญี่ปุ่นสมัยปัจจุบัน

สนุกไปกับวัฒนธรรมเซน

ที่วัดโฮะโกะกุ-จิ คุณสามารถสัมผัสและลิ้มลองวัฒนธรรมเซนสองอย่าง หนึ่งคือการดื่มชาในสวนไผ่ และอีกอย่างคือการทำสมาธิแบบเซน สำหรับการดื่มชา คุณก็สามารถนั่งและดื่มชาตามปรกติ การทำสมาธิแบบเซนจะเปิดให้ผู้คนทั่วไป ทุกเช้าวันอาทิตย์ (7:30-10:30 น.) คุณไม่จำเป็นต้องทำการสำรองที่ การทำสมาธินี้เข้มงวดมาก และค่อนข้างเอาจริงเอาจัง แต่ฉันมั่นใจว่า คุณจะได้ประสบการณ์ที่น่าจดจำ